حدیث (6) امام رضا عليه السلام :
اَلتّينُ يَذهَبُ بِالبَخرِ و َيَشُدُّ العَظمَ و َيُنبِتُ الشَّعرَ و َيَذهَبُ بِالدّاءِ وَ لايُحتاجُ مَعَهُ إِلى دَواءٍ؛
انجير بوى بد دهان را برطرف، استخوانها را محكم، رويش مو را زياد، بيمارى را برطرف مى كند و با وجود آن احتياجى به دارو نيست.
وسائل الشيعه ج25، ص170، ح31554

از ته دلت بخون

گفتم گرفتارم خدا گفتی که آزادت کنم  **    گفتم گنه کارم خدا گفتی که عفوت میکنم
گفتم خطا کارم خدا گفتی که می بخشم خط  **  گفتم جفا کارم خدا گفتی وفایت میدهم
گفتم صدایت میکنم گفتی جوابت می دهم  **    گفتم ز پا افتاده ام گفتی بلندت میکنم
گفتم نظر بر من نما گفتی نگاهت می کنم  **     گفتم بهشتم می بری؟ گفتی ضمانت می کنم

گفتم که من شرمنده ام گفتی که پاکت می کنم  **  گفتم که یارم می شوی گفتی رفاقت میکنم 

گفتم ندارم توشه ای گفتی عطایت میکنم  **  گفتم دردمندم خدا گفتی مداوایت کنم
گفتم پناهی نی مرا گفتی پناهت می دهم

شعر بدون نقطه در فراق مهدی موعود (عج)
گلی گم کرده ام ای حیّ دادار
که دارد عطر روی آل اطهار *هوای وصل او دارم همه عمر
دم گورم، الهی همرهم دار *ره وصل گل روی مرادم
که راه‌مرگ مارا کرده هموار *در آورده دمارِ عمر ما را
که‌وصل روی او را دارم اصرار *سرآمد عمرم اَر آواره‌‌گی ها
ولی دارم هوای کوی دلدار *ألا ای مصــــــلحِ اولادِ آدم
رسی کی دادِ دلهای هوادار *گرامی گوهری گم کرده دارم
که او هم در دلم دارد سر کار *دوصد سال ار دهد عمرم همه درد
رود در ســـر مرا همــــواره مســـمار *هوای کوی او دارم مکرر
مگر در راه او گردم در آوار *رها کردی مرا آواره گردم
که گردد کم همی آمار و طومار *که عمری سائل کوی مرادم
مرادم، کی دهی سردار احرار *گره دارد امور اهل عالم
که سرها می رود محروم در دار *رسد کی دادرس، دادِ دلِ ما
عدو همواره می گردد طمع کار *الهی عالماً در راهِ اسلام

***همه آماده اما کو علمدار***