هستی ام بودی، می روی تنها
رحمی کن بر من، آخر ای زهرا

فاطمه جانم فاطمه جانم

از کفم رفتی، ای امید دل
زندگی بی تو، شد به من مشکل

فاطمه جانم فاطمه جانم

گشتی آسوده، آخر از غم ها
تو شدی راحت، من شدم تنها

فاطمه جانم فاطمه جانم

من نشانه از، میخ در جویم
می روم با چاه، درد دل گویم

فاطمه جانم فاطمه جانم

بغض خود پنهان، در گلو دارم
چشم زینب را، پیش روی دارم

فاطمه جانم فاطمه جانم

هستی ام بودی، رفتی از دستم
تو چرا رفتی، من چرا هستم

فاطمه جانم فاطمه جانم

رفتی ای زهرا، پیش پیغمبر
علیِ تنها، گشته تنها تر

فاطمه جانم فاطمه جانم

تو کفن پوشی، من سیه پوشم
ناله های تو، مانده در گوشم

فاطمه جانم فاطمه جانم

از رخ بابت، من خجل باشم
تو شدی کشته، زنده من باشم

فاطمه جانم فاطمه جانم

گریه بر طفلِ، بی گنه کرد
تو کتک خوردی، من نگه کردم

فاطمه جانم فاطمه جانم

طعمۀ آتش، بیت داور شد
قتل فرزند و قتل مادر شد

فاطمه جانم فاطمه جانم

حضرت_زهرا
در این عالم اگرچه رو زدن بر دیگران عار است
گدای فاطمه بودن برایم بهترین کار است

صدایم را، دعایم را، نوای ربنایم را
همیشه گریه هایم را فقط مادر خریدار است

اگرچه بنده ای پستم، غلام فاطمه هستم
گرفته دست او دستم، مرا زهرا هوادار است

پر از غم شد سراپایم، مصیبت خوان زهرایم
برای معصیت هایم همیشه روضه کفاره است

الا یا ایها العالم، عزای بضعه ی خاتم
به قلب مرتضی مرهم به چشم منکرش خار است

کسی که فاطمه دارد، غم او خاتمه دارد
همیشه واهمه دارد کسی که بند اغیار است

شروع روضه شد با در، زمانی کوچه حالا در
نود روز است یک مادر میان خانه بیمار است

شده چون یاسِ پژمرده، مسیر سنگ دل مرده
به بار شیشه اش خورده گواهم خون و مسمار است

ادا کن حق این مطلب، برای مادر زینب
چنان ناله بزن امشب که گویا آخرین بار است

شاعر: مهدی_علی_قاسمی

چند وقتیه این دل من عقده داره توی سینه
صبر و قراری نداره کرده هوای مدینه

ماه غم فاطمیه از ره رسیده دوباره
از ماتم مامِ عصمت دلها گرفته شراره

 یافاطمه عشق حیدر

از ناله و داغ زهرا عالم همه خون جگر شد
ازقلب پرخون زهراعرشوزمین نوحه گرشد

دیدی که آخرچهاشدگریان همه دیده هاشد
از ظلم و جور زمانه پرپر گل مصطفی شد

 یافاطمه عشق حیدر

بانوی شهر مدینه با درد و غم خو گرفته
ازضربت درب و دیوار دستش به پهلوگرفته

از گریه و سوز زهرا اشک علی هم چکیده
بس کن تو ای نور دیده ای بانوی قد خمیده

 یافاطمه عشق حیدر

حیدر کنارش نشسته زهرای او دیده بسته
سوسومزن فاطمه جان ای یارپهلوشکسته

بنگر غم و زاریِ من بی یاور و یاریِ من
بعداز تو من کس ندارم بنگر تو تنهایی من

 یافاطمه عشق حیدر

بعداز عروج تو زهرا من زانوی غم گرفتم
درد غریبیِ خود را با چاه کوفه بگفتم

بشنو که یارم گرفتند عشقم بهارم گرفتند
با ضربت تازیانه دار و ندارم گرفتند

 یافاطمه عشق حیدر

بنما نظر بر گدایت بار دگر کن عنایت
با مِهرخود مادرانه از ما تو بنما شفاعت

برما مدینه عطاکن ما را تو حاجت رواکن
ازلطف خودسائلان را راهیِ کرببلا کن

 یافاطمه عشق حیدر

مرتضی شاهمندی

فاطمیه آمد ، دل همه غم گرفت
جِن و اِنس و مَلَک شیون و ماتم گرفت

به یاد مدینه ، بزنید به سینه

فاطمه جان (۴)

در عزای زهرا به سینه و سر زنید
ناله در روضه ی گل پیمبر زنید

بیقرار حیدر ، جان نثار حیدر

فاطمه جان

دشمنان شکستند حُرمت مصطفی را
از غضب داده اند پاداش مرتضی را

غنچه در خون نشست ، محسنش رفت ز دست

فاطمه جان

صبر شیر خدا رشته ی او پاره شد
از غم و فِراق فاطمه بی چاره شد

یاس مولا شکست ، حیدر از پا نشست

فاطمه جان

♦️ مرتضی شاهمندی

 امام علی (ع) فرمود :

سرمايه اى از عقل سودمندتر نيست ،

و هيچ تنهايى ترسناك تر از خودبينى ،

و عقلى چون دورانديشى ،
و هيچ بزرگوارى چون تقوى ،
و همنشينى چون اخلاقى خوش ،

و ميراثى چون ادب ،
و رهبرى چون توفيق الهى ،

و تجارتى چون عمل صالح ،
و سودى چون پاداش الهى ،
و هيچ پارسايى چون پرهيز از شُبهات ،

و زُهدى همچون بى‌اعتنايى بدنياى‌حرام ،

و دانشى چون انديشيدن ،
و عبادتى چون انجام واجبات ،

و ايمانى چون حياء و صبر .
و خويشاوندى چون فروتنى ،
و شرافتى چون دانش ،
و عزّتى چون بردبارى ،

و پشتيبانى مطمئن تر از مشورت كردن نيست.

“حکمت 133 نهج البلاغه”