نقش والدین در تربیت فرزند

بالاترین عناصری که در جوهره ی وجودی فرزند در امر تربیت می تواند اثر داشته باشد، پدر و مادر در خانواده است و اصلی ترین وظیفه ی آنها نیز همین تربیت فرزند بیان شده است. پدر و مادر هستند که میتوانند والاترین و بالاترین مربیان برای پرورش کودکان خود باشند و آنها را به اعلاترین نقطه بشری برسانند، و همین پدر و مادر اگر متوجه این مسأله نباشند یا مسیر تربیت و راهکارهای آن را ندانند باعث انحطاط شخصیت فرزند می شوند. پیامبر اکرم که خود مربی عالم بشریت است میفرماید:
«كل‏ مولود يولد على الفطره و ابواه يهودانه او ينصرانه او يمجسانه»؛ «هر فرزندى با فطرت الهى‏زاده مى‏شود. پدر و مادر وى را يهودى، نصرانى يا مجوسى مى‏كنند»
‏انسان با فطرت توحيد و خداپرستى و حق‏جويى آفريده شده است، اين پدر و مادرند كه مى‏توانند فطرت الهى و توحيدى كودك خود را شكوفا سازند يا روى آن پرده‏هاى ضخيم جهل و نادانى و گمراهى بيفكنند. بنابراین تربیت کار ظریف و دشواری است و مشخص نیست تمام افرادی که به کار تربیت اشتغال دارند واقعاً مربیان خوبی باشند. اولياء اطفال بايد متوجه باشند كه فرزندان امانت الهى هستند، و ‏بايد طهارت و پاكى و صفا و خلوصى كه اين امانات دارند را حفظ و حراست كرده، و در تعليمات لازم و تربيت صحيح اخلاقى و دينى و الهى آنها شب و روز مراقب باشند.
كوچكترين انحراف اخلاقى‏ و ضعف روحى و تسامح در انجام وظایف دينى كه از آنها ديده شود، به مسئوليت اولياء صورت گرفته، و در نتيجه سوء تدبير و صحيح نبودن برنامه تعليم و تربيت‏ و بى‏مبالاتى پدر و مادر به وقوع خواهد پيوست. پدر و مادر پيش از اينكه شروع مى‏كنند به تعليم و تربيت فرزند مى‏بايد برنامه عمل را دقيقا زير نظر گرفته و نتيجه جريان را منظور داشته باشند. سپردن فرزند به دست فردى كه (معلم، مربى، استاد، كار فرما) مقيد به برنامه صحيح و دينى نيست، و يا فرستان به مؤسسه و محيطى كه بر خلاف آداب و احكام الهى جريان عمل دارد بزرگترين جنايت به فرزند است .
در حديثى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل شده است كه: «ايّاكُمْ وَ خَضْراءُ الدِّمَنْ، قيلَ وَ ما خَضْراءُ الدِّمَنْ؛ قالَ: الْمَرْئَة الْحَسْناءُ فى مَنْبَتِ السُّوءِ» پرهيز كنيد از گلهاى دمن. از آن حضرت پرسيده شد كه منظور از «خضراء الدمن» چيست؟
حضرت فرمود: منظور از گلهاى مزبله، زنان زيبايى هستند كه در خانواده‏هاى آلوده‏اى پرورش يافته‏اند. در اين فرموده رسول خدا صلى الله عليه و آله نيز انسان به گياه تشبيه شده است.
از سوى ديگر، اين روايت براى جوانانى كه در انديشه تشكيل خانواده هستند، پيامى روشن و توصيه‏اى مهم در بردارد. پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله سفارش مى‏كند، در انتخاب همسر تنها به زيبايى ظاهرى نينديشيم، بلكه به خانواده و محيط پرورشى‏اش نيز توجّه كنيم؛ زيرا زيبايى ظاهرى براى مدّتى كوتاه، ارضاكننده و يك «ارزش» است.
پس از دوران كوتاه اوّليّه ازدواج، معيارهاى اصلى زندگى خانوادگى؛ يعنى تربيت‏، فرهنگ، انديشه و ارزشهاى كسب شده در خانه و خانواده‏ است كه مطرح مى‏شود و خود را مى‏نماياند و اگر خداى ناكرده، همسر زيبا، سيرت و خوى و منش زيبا نداشته باشد محيط مقدّس خانه به جهنّمى طاقت‏فرسا مبدّل مى‏شود
قطعا فلسفه بسیاری از این سفارشات بدین جهت است که در هر خانواده قراراست انسان هایی دیگر رشد و پرورش پیدا نمایند.

ادامه دارد…