میرزا اسماعیل دولابی«رحمت اللّه علیه»:

در دنیا اگر خودت را مهمان حساب کنی و حق تعالی را میزبان، همه غصّه ها می رود؛ هزار غم به دل صاحبخانه است که یکی به دل مهمان راه ندارد.
در زندگی خودت را میهمان خدا بدان تا راحت شوی.

تنها وظیفه مهمان این است که هرچه صاحبخانه گفت بکند و هرچه هم به او داد بگیرد و نگوید کم است یا چیز دیگری می خواهم

پس اگر خود را مهمان و خدا را میزبان به حساب بیاوریم دیگر به ناملایمات وکاستی های زندگی به خداوند معترض نمیشویم بلکه تسلیم امر صاحبخانه میشویم

صلاح در مهمان شدن است چرا که مهمان نه در دنیا و نه در آخرت حساب و کتابی ندارد و از او بابت آنچه خورده است سوال و مواخذه نمیکنند.