حرف خودمونی

داشتم فكر می‌كردم كه جدا از ملاک‌هايی مثل: تيپ، قد، هيكل، چشم‌های كشيده يا درشت، لب‌های قلوه‌ای يا باريک، با عمل يا بدون عمل، ميزان تحصيلات و محل زندگی،
چيز مهم‌تری مثل شكل تنهايی هم ملاک شروع يک رابطه بايد باشد.

اين كه وزنت چه قدر است؟
محل زندگيت كجاست و خيلی روشن فكرانه‌تر كه بشود بپرسيم:
چه كتاب‌هايی ميخوانی، بپرسيم رابطه‌ات با تنهايی خودت چه شكلی است ؟؟
اصلا وقتی تنها مي‌شوی چه شكلی مي‌شوی؟
سيگار ميكشی‌؟
فرار مي‌كنی به مهمانی‌ها يا دراز مي‌كشی روی تختت و فكر مي‌كنی؟
گريه مي‌كنی؟
يا قرص خواب‌آور مي‌خوری كه هرچه سريع‌تر خوابت ببرد؟
بستنی شكلاتی مي‌خوری كنار پنجره توی تنهايی‌ات،
يا حالت تهوع داری و به چيزی ميل نداری ؟

آدم‌ها جدا از تناسب ظاهری،
جدا از طرز تفكر و طبقه‌ی اجتماعی برای شروع يک رابطه؛
بايد از تنهايی‌های هم خبر داشته‌باشند! شكل تنهايی‌شان به شكل تنهايی هم بخورد!
وقتی بعد از چند وقت با هم دعوايشان می‌شود و از هم بی‌خبرند،
بتوانند حدس بزنند الان او دارد چه‌كار می‌كند ؟

باور كنيد با تنهايی‌های خيلی متفاوت اگر كنار هم قرار بگيريد،
فقط سلفی‌هايتان از تكی به دوتايی تبديل می‌شود!
همچنان او روی تخت دراز می‌كشد
و سيگار می‌كشد
و تنهايی شما دست‌تان را می‌گيرد
و پرت می‌كند توی يک مهمانی
و بعد او عكس‌های شما را در مهمانی می‌بيند
و با خودش می‌گويد:
“ديدی! ديدی! او عين خيالش هم نبود"!!!
شما هم با خودتان می‌گوييد:
“كجا بود وقتی من درست وسط آهنگ ‘تكون بده’ بغض كرده‌بودم"؟

بعدترها،
بعد از فهميدن ميزان قد و وزن،
از شكل تنهايی آدمی كه دوستش داريد غافل نشويد!
لزومی ندارد حتما آدمی را كه دوست داريد نگذاريد يک ثانيه هم تنها بماند،
اما لزوم دارد بدانيد آدمی كه روبه‌روی شما است
و دارد هات چاكلت سر می‌کشد،
وقتی شما را روبه‌روی خود ندارد،
بعد از خوردن هر قُلپ از ليوان توی دستش يک پُك به سيگارش می‌زند يا به سقف خيره می‌شود يا ليوان را توی سينک خالی می‌كند و می‌رود بخوابد.

درك كردن فقط اين نيست كه به كسی ‌که دوستش داريد اجازه بدهيد با دوست‌هايش مجردی به شمال برود!
درك كردن يعنی بدانيد كسی‌كه دوستش داريد بعد از ماه‌ها تنهايی،
کنار پنجره فقط تنها نيست،
حالا دلتنگ هم هست …!!!