چند وقتیه این دل من عقده داره توی سینه
صبر و قراری نداره کرده هوای مدینه

ماه غم فاطمیه از ره رسیده دوباره
از ماتم مامِ عصمت دلها گرفته شراره

 یافاطمه عشق حیدر

از ناله و داغ زهرا عالم همه خون جگر شد
ازقلب پرخون زهراعرشوزمین نوحه گرشد

دیدی که آخرچهاشدگریان همه دیده هاشد
از ظلم و جور زمانه پرپر گل مصطفی شد

 یافاطمه عشق حیدر

بانوی شهر مدینه با درد و غم خو گرفته
ازضربت درب و دیوار دستش به پهلوگرفته

از گریه و سوز زهرا اشک علی هم چکیده
بس کن تو ای نور دیده ای بانوی قد خمیده

 یافاطمه عشق حیدر

حیدر کنارش نشسته زهرای او دیده بسته
سوسومزن فاطمه جان ای یارپهلوشکسته

بنگر غم و زاریِ من بی یاور و یاریِ من
بعداز تو من کس ندارم بنگر تو تنهایی من

 یافاطمه عشق حیدر

بعداز عروج تو زهرا من زانوی غم گرفتم
درد غریبیِ خود را با چاه کوفه بگفتم

بشنو که یارم گرفتند عشقم بهارم گرفتند
با ضربت تازیانه دار و ندارم گرفتند

 یافاطمه عشق حیدر

بنما نظر بر گدایت بار دگر کن عنایت
با مِهرخود مادرانه از ما تو بنما شفاعت

برما مدینه عطاکن ما را تو حاجت رواکن
ازلطف خودسائلان را راهیِ کرببلا کن

 یافاطمه عشق حیدر

مرتضی شاهمندی

فاطمیه آمد ، دل همه غم گرفت
جِن و اِنس و مَلَک شیون و ماتم گرفت

به یاد مدینه ، بزنید به سینه

فاطمه جان (۴)

در عزای زهرا به سینه و سر زنید
ناله در روضه ی گل پیمبر زنید

بیقرار حیدر ، جان نثار حیدر

فاطمه جان

دشمنان شکستند حُرمت مصطفی را
از غضب داده اند پاداش مرتضی را

غنچه در خون نشست ، محسنش رفت ز دست

فاطمه جان

صبر شیر خدا رشته ی او پاره شد
از غم و فِراق فاطمه بی چاره شد

یاس مولا شکست ، حیدر از پا نشست

فاطمه جان

♦️ مرتضی شاهمندی

 امام علی (ع) فرمود :

سرمايه اى از عقل سودمندتر نيست ،

و هيچ تنهايى ترسناك تر از خودبينى ،

و عقلى چون دورانديشى ،
و هيچ بزرگوارى چون تقوى ،
و همنشينى چون اخلاقى خوش ،

و ميراثى چون ادب ،
و رهبرى چون توفيق الهى ،

و تجارتى چون عمل صالح ،
و سودى چون پاداش الهى ،
و هيچ پارسايى چون پرهيز از شُبهات ،

و زُهدى همچون بى‌اعتنايى بدنياى‌حرام ،

و دانشى چون انديشيدن ،
و عبادتى چون انجام واجبات ،

و ايمانى چون حياء و صبر .
و خويشاوندى چون فروتنى ،
و شرافتى چون دانش ،
و عزّتى چون بردبارى ،

و پشتيبانى مطمئن تر از مشورت كردن نيست.

“حکمت 133 نهج البلاغه”