باز/ تو مدینه دری آتیش گرفته
باز/ توی کوچه پری آتیش گرفته
باز /بین شعله سری آتیش گرفته

موی محاسن سپید
ولی به خاک افتاد
به یاد مادر خود
گمان کنم جان داد

باز/شعله ی در ،به جان دلبر
باز /یاد اشک و نوای مادر
باز/ یاد کوچه ندای حیدر

شبیه جدّ خود
غریب و بی یاور
به روی لب خواند
روضه ی میخ در

باز/یادش آمد صحنه ی گودال
باز/ کربلا و ناله ی اطفال
باز/ قتلگاه و پیکری بی حال

غریب کوچه ی غم
به لب نوا دارد
گریه و اشک و بکا
به سر جدا دارد

(وای امام صادق)

اللهم_عجل_لولیک_الفرج